Kubizm środowiskowy definiowany jest jako wizualna segmentacja środowiska zewnętrznego na kwadraty i sześciany o różnej ilości i wielkości. Po ustanowieniu, segmenty te mogą zacząć powoli oddalać się od swojego pierwotnego położenia i często zmieniać swój rozmiar, prowadząc do powstania luk pomiędzy nimi. Przestrzeń w tych lukach może być albo całkowicie ciemna, albo składać się z ciasno powiązanej geometrii wizualnej. Warto zauważyć, że efekt ten jest niezwykle podobny w swoim wyglądzie do kubistycznej fotografii i dzieł sztuki.

Ta ciemna przestrzeń może w końcu rosnąć, stopniowo zmniejszając rozmiar kostek, aż osoba znajdzie się otoczona przez dysocjacyjną dziurę. Nierzadko jest się w stanie wrodzenie wyczuć i wykryć szczegóły i układ zarówno różnych sekcji zniekształcenia, jak i przerw między nimi.