Halucynacje wewnętrzne

Halucynacje wewnętrzne definiuje się jako percepcję halucynacji wzrokowych, która występuje wyłącznie w wyobrażonym środowisku, które zazwyczaj można oglądać tylko przy zamkniętych oczach, podobnie jak w snach. Stanowi to wyraźny kontrast z zewnętrznymi halucynacjami, które płynnie ukazują się w środowisku zewnętrznym, tak jakby rzeczywiście miały miejsce.

Na niższych poziomach halucynacje wewnętrzne zaczynają się od wyobrażeń z tyłu powiek osoby, które nie zajmują całego pola widzenia i różnią się od tła. Można je opisać jako spontaniczne ruchome lub nieruchome obrazy scen, koncepcji, miejsc i wszystkiego, co można sobie wyobrazić. Obrazy przejawiają się w różnych poziomach realizmu, od źle zdefiniowanego i przypominającego kreskówkę charakteru do całkowicie realistycznego. Rzadko utrzymują swoją formę dłużej niż kilka sekund, zanim znikną lub przejdą na inny obraz. Warto zauważyć, że ten poziom intensywności występuje w bardzo podobny sposób do hipnagogii, stanu między snem a jawą.

Na wyższych poziomach wewnętrzne halucynacje stają się coraz bardziej skomplikowane, ponieważ w końcu stają się wszechogarniającymi, pełnoprawnymi scenami 3D, które otaczają osobę w sposób podobny do snów. Może to stworzyć wrażenie, że „przebiliśmy się” do innej rzeczywistości. Rzeczy, które występują w tej postrzeganej alternatywnej rzeczywistości, mogą nie podlegać powszechnym archetypom, takim jak kontakt z autonomicznymi bytami wraz z szeroką gamą wyobrażonych krajobrazów i scenariuszy.

Ten efekt może przejawiać się na 5 różnych poziomach intensywności opisanych poniżej:

• Wzmocnienie wizualizacji mentalnej – Na najniższym poziomie halucynacje wewnętrzne można zdefiniować jako wyraźne wzmocnienie wizualizacji mentalnej w której osoba dryfuje gdy sobie to wyobraża. Można to opisać jako krótkotrwałe oderwanie się od najbliższego otoczenia, podczas którego kontakt człowieka z rzeczywistością zostaje zamazany i częściowo zastąpiony przez niewłaściwie zdefiniowaną fantazję. Szczegóły tejż wewnętrznej wizualizacji mają nieco spontaniczny lub autonomiczny charakter, ale w większości są kontrolowane przez treść aktualnego strumienia myśli.
• Częściowo zdefiniowane obrazy — na tym poziomie wewnętrzne halucynacje składają się z częściowo zdefiniowanych, zamazanych i wyblakłych obrazów w polu widzenia osoby.
• W pełni zdefiniowane obrazy — na tym poziomie jaskrawość i intensywność wzrasta w sposób, który sprawia, że ​​obrazy widziane w polu widzenia są w pełni zdefiniowane i realistyczne w swoim wyglądzie.
• Częściowo zdefiniowana immersja – Na tym poziomie jaskrawość, zakres i intensywność halucynacji stają się wszechogarniające w sposób, który zaczyna wyświetlać chwilowe rozbłyski scen, które otaczają osobę w środowisku immersyjnym w sposób podobny do niejasnego śnienia. Chociaż są one wszechogarniające, ale często są niewyraźne lub przezroczyste, a fizyczne ciało osoby nadal wydaje się być częściowo połączone z rzeczywistym światem.
• Całkowicie zdefiniowana immersja – na najwyższym poziomie wewnętrzne halucynacje nasilają się, stając się wszechogarniające w sposób, który wyświetla długotrwałe sceny, które otaczają osobę w eksploracyjnym i w pełni wciągającym środowisku podobnym do snu. Odbywa się to w sposób całkowicie realistyczny, szczegółowy i bardzo żywy w swoim wyglądzie. Zwykle występuje również obok odpowiednich halucynacji słuchowych i dotykowych, a także wrażenia, że ​​dana osoba została całkowicie odłączona od swojego fizycznego ciała.

Warto zauważyć, że treść, styl i ogólne zachowanie halucynacji wewnętrznych często w dużej mierze zależy od stanu emocjonalnego osoby jej doświadczającej. Na przykład osoba stabilna emocjonalnie i ogólnie szczęśliwa będzie zwykle bardziej podatna na doświadczanie halucynacji neutralnych, interesujących lub pozytywnych. Natomiast osoba, która jest niestabilna emocjonalnie i ogólnie nieszczęśliwa, będzie zwykle bardziej podatna na doświadczanie złowrogich, wywołujących strach i negatywnych halucynacji.

Halucynacje wewnętrzne często towarzyszą innym zbiegającym się efektom takim jak geometria, halucynacje zewnętrzne i urojenia. Najczęściej wywoływane są pod wpływem dużych dawek związków halucynogennych, takich jak psychodeliki, dysocjacje i delirianty. Mogą jednak również wystąpić pod wpływem psychozy pobudzającej, deprywacji snu oraz podczas snów.

Style przejścia

Halucynacje wewnętrzne zwykle trwają od 30 sekund do kilku minut zanim osoba wróci do rzeczywistości lub pojawi się kolejna halucynacja. Istnieje kilka różnych metod za pomocą których te halucynacje przechodzą pomiędzy siebie, są one opisane i udokumentowane poniżej:

• Powiększanie - Obrazy mogą przełączać się między sobą poprzez doświadczenia powiększania lub pomniejszania bieżącego obrazu do takiego stopnia, że ​​ujawnia zupełnie nową halucynację.
• Morfing — obrazy mogą przełączać się między sobą przekształcając szczegóły ich kształtu i struktury, aby pokazać zupełnie nowy obraz. Może się to zdarzyć z różnymi prędkościami i zwykle ma postać ruchu przypominającego płyn.
• Przesuwanie — obrazy mogą przełączać się między sobą przesuwając się w określonym kierunku co powoduje odsłonięcie za nimi zupełnie nowego obrazu.
• Zanikanie — obrazy mogą się zmieniać między sobą zanikając w nicości oraz pojawiać się znowu.
• Dzielenie — obrazy mogą przełączać się między sobą dzieląc się na dwie lub więcej części, które oddalają się od siebie ujawniając całkowicie nową halucynację.
• >Kafelkowanie — obrazy mogą przełączać się między sobą dzieląc się na geometryczne formacje, które następnie przesuwają się lub zanikają ujawniając za sobą zupełnie nową halucynację.

Specyficzne różnice między każdym potencjalnym stylem halucynacji wewnętrznych można podzielić na następujące odmiany:

• Świadomy lub nieświadomy - Stany halucynacyjne mogą utrzymywać stały poziom świadomości, że żadne z tych zdarzeń nie ma miejsca i że obecna sytuacja jest po prostu wynikiem halucynacji wywołanych przez narkotyki. W przeciwieństwie do tego, halucynacje mogą również stać się całkowicie wiarygodne, bez względu na to, jak bezsensowne mogą być, w ten sam sposób, że nie ma się problemu z zaakceptowaniem „absurdalnych” i nieliniowych fabuł w swoich tripach.
• Interaktywne lub stałe – stany halucynacyjne mogą być albo całkowicie oddzielne w sposób podobny do oglądania wideo odtwarzanego przed polem widzenia, albo mogą być całkowicie interaktywne. Na przykład rozmowa z autonomicznymi bytami lub interakcja z wyobrażonymi obiektami w sposób podobny do świadomego śnienia jest całkowicie możliwa.
• Nowe doświadczenie lub powtórki wspomnień – Jeśli chodzi o przedmiot, halucynacje mogą być albo zupełnie nowymi doświadczeniami, albo mogą podążać za tematami normalnych, codziennych sytuacji i powtórek określonych wspomnień.
• Kontrolowane lub autonomiczne – obrazy i halucynacje mogą być częściowo lub całkowicie kontrolowane. Można to opisać jako treść ich wyglądu, która zawsze wydaje się doskonale podążać i pasować do ogólnego tematu i przedmiotu bieżącego strumienia myśli, z różnymi poziomami kontroli częściowej do absolutnej. W przeciwieństwie do tego, autonomiczne halucynacje są całkowicie spontaniczne w swoim temacie i całkowicie niekontrolowane.
• Geometria vs. ciało stałe - Halucynacje mogą składać się ze skondensowanej geometrii psychodelicznej lub mogą wydawać się wykonane z realistycznych materiałów.