Depersonalizacja

Depersonalizacja (czasami skracana jako DP) jest medycznie rozpoznawana jako doświadczenie poczucia oderwania od siebie, i tak jakbyś był zewnętrznym obserwatorem, swoich myśli, ciała lub działań. Podczas tego stanu, osoba dotknięta efektem może mieć wrażenie, że jest "na autopilocie" i że świat jest pozbawiony znaczenia. Osoby, które doświadczają depersonalizacji, czują się oderwane od aspektów jaźni, w tym uczuć (np, "Wiem, że mam uczucia, ale ich nie czuję"), myśli (np. "Moje myśli nie czują się jak moje własne"), oraz doznań (np. dotyk, głód, pragnienie, libido). Może to być niepokojące dla użytkownika, który może stać się zdezorientowany utratą poczucia, że jego ja jest źródłem jego myśli i działań.

To zupełnie normalne, że ludzie wpadają w ten stan tymczasowo, często nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Na przykład, wiele osób często zauważa, że wchodzi w oderwany stan autopilota podczas sytuacji stresowych lub podczas wykonywania monotonnych rutynowych zadań, takich jak prowadzenie samochodu.

Warto zauważyć, że ten stan umysłu jest również powszechnie związany z derealizacją i występuje obok niej. Podczas gdy depersonalizacja jest subiektywnym doświadczeniem nierealności w poczuciu własnego ja, derealizacja jest postrzeganiem nierealności w świecie zewnętrznym.

Analiza

Czasowe objawy depersonalizacji/derealizacji trwające od godzin do dni są powszechne w populacji ogólnej. Około połowa wszystkich dorosłych doświadczyła przynajmniej jednego epizodu tego efektu w ciągu swojego życia, a stosunek płci dla tego zaburzenia wynosi 1:1. Przewlekła depersonalizacja jest bardziej powszechna u osób, które doświadczyły ciężkiej traumy lub długotrwałego stresu i lęku. Objawy zarówno przewlekłej derealizacji, jak i depersonalizacji są powszechne w populacji ogólnej, z rozpowszechnieniem w ciągu całego życia do 26-74% i 31-66% w momencie wystąpienia traumatycznego wydarzenia.

W kontekście efektów zmieniających tożsamość, depersonalizację można uznać za znajdującą się na przeciwległym krańcu spektrum tożsamości względem stanów jedności i wzajemnego powiązania. Dzieje się tak dlatego, że podczas depersonalizacji osoba odczuwa i przypisuje swoją tożsamość do niczego, co daje poczucie braku własnego "ja". Natomiast podczas stanu jedności i wzajemnego powiązania, człowiek odczuwa i przypisuje swoją tożsamość wszystkiemu, dając poczucie, że całość istnienia jest jego ja.