Głos w głowie

Głos w głowie (znany również jako słuchowe halucynacje werbalne) jest definiowany jako doświadczenie umiejętności słyszenia i rozmawiania z bezcielesnym i słyszalnym głosem o nieznanym pochodzeniu, który pozornie znajduje się we własnej głowie. Ten głos jest często zdolny do wysokiego poziomu złożonej i szczegółowej mowy, która zazwyczaj jest na równi z inteligencją i słownictwem własnych umiejętności konwersacyjnych.

Jako całość, sam efekt można podzielić na 5 odrębnych poziomów progresywnej intensywności, z których każdy jest opisany poniżej:

• Wyczuwana obecność drugiego – charakterystyczne uczucie, że inna forma świadomości jest wewnętrznie obecna obok zwykłego poczucia siebie.
• Wzajemnie generowane odpowiedzi wewnętrzne - odczuwane wewnętrznie reakcje konwersacyjne na własne myśli i uczucia, które wydają się być częściowo generowane przez własny strumień myśli i w równym stopniu przez oddzielny strumień myśli.
• Oddzielnie generowane odpowiedzi wewnętrzne - odczuwane wewnętrznie reakcje konwersacyjne na własne myśli i uczucia, które wydają się być generowane przez całkowicie odrębny i oddzielny strumień myśli, który znajduje się w głowie.
• Oddzielnie generowane słyszalne reakcje wewnętrzne - wewnętrznie słyszane reakcje konwersacyjne na własne myśli i uczucia, które są odbierane jako wyraźnie określony i słyszalny głos w głowie. Mogą one przybierać różne głosy, akcenty i dialekty, ale zwykle brzmią identycznie z własnym głosem mówionym.
• Oddzielnie generowane zewnętrzne reakcje dźwiękowe - Zewnętrznie słyszane reakcje konwersacyjne na własne myśli i uczucia, które są odbierane jako wyraźnie określony i słyszalny głos, który brzmi tak, jakby dochodził spoza własnej głowy. Mogą one przybierać różne głosy, akcenty i dialekty, ale zwykle brzmią identycznie jak własny głos wypowiadany przez daną osobę.

Mówiący za tym głosem jest powszechnie interpretowany przez tych, którzy go doświadczają, jako głos własnej podświadomości, samej substancji psychoaktywnej, określonej autonomicznej istoty, a nawet nadprzyrodzonych pojęć, takich jak bóg, duchy, dusze i przodkowie.

Na wyższych poziomach styl konwersacji tego, co jest omawiane między głosem a jego gospodarzem, można opisać jako zasadniczo identyczny pod względem spójności i zrozumiałości językowej, jak w przypadku każdej innej codziennej interakcji między sobą a innym człowiekiem w dowolnym wieku, z którym można angażować się w rozmowę.

Wyższe poziomy mogą również objawiać się wieloma głosami lub nawet niejednoznacznym zbiorem głosów, takim jak tłum.

Istnieją jednak pewne subtelne, ale rozpoznawalne różnice między tym doświadczeniem a normalnymi codziennymi rozmowami. Wynikają one z faktu, że posiadana wiedza, wspomnienia i doświadczenia są identyczne z głosem, z którym się komunikuje. Skutkuje to rozmowami, w których obaj uczestnicy często dzielą identyczne słownictwo, aż do samego użycia ich potocznego slangu i subtelnych manier. W wyniku tego, bez względu na to, jak głęboka i szczegółowa staje się dyskusja, między dwoma komunikatorami nigdy nie wymienia się zupełnie nowych informacji. Zamiast tego dyskusja koncentruje się przede wszystkim na budowaniu starych pomysłów i omawianiu nowych opinii lub perspektyw dotyczących wcześniej ustalonych treści własnego życia.