Geometria

Geometria jest definiowana jako doświadczenie, w którym pole widzenia osoby zostaje częściowo lub całkowicie objęte szybko poruszającymi się, kolorowymi i nieopisanie złożonymi wzorami geometrycznymi, tworzą stałe kształty, fraktale, i kolory. Te geometryczne formy mogą również zostać ustrukturyzowane i zorganizowane w sposób, który wydaje się przedstawiać osobie, która je doświadcza, autentyczne informacje daleko poza postrzeganiem bezsensownych, choć złożonych kształtów i kolorów. Reprezentacje geometryczne mogą sprawiać wrażenie, jakby w niezwykle szczegółowy sposób przedstawiały określone koncepcje i procesy neurologiczne zachodzące w mózgu.

Geometria rzadko jest nieruchoma i generalnie bardzo szybko się porusza i zmienia swój kształt i styl. Podczas tego procesu geometria w naturalny sposób dryfuje poprzecznie lub promieniowo w polu widzenia, tworząc nakładające się sieci wzorów geometrycznych, które przechodzą przez wiele różnych stanów, z których wszystkie są widoczne w ramach jednej ramy percepcyjnej.

Temu doświadczeniu często towarzyszą inne zbiegające się efekty, takie jak halucynacje wewnętrzne, wzorce środowiskowe i dryfowanie. Najczęściej wywoływane jest pod wpływem umiarkowanych dawek związków psychedelicznych, takich jak LSD, psilocybina i meskalina. Jednak może również wystąpić w mniejszym stopniu pod wpływem kannabinoidów, entaktogenów i dysocjacji, takich jak konopie indyjskie MDMA i DXM.

Geometria może przejawiać się na dziewięciu znanych poziomach intensywności. Zależą one zwykle od dawki, ale mogą również gwałtownie zmieniać intensywność ze względu na zewnętrzne czynniki wyzwalające, takie jak nastawienie i otoczenie danej osoby. Poszczególne poziomy są zdefiniowane poniżej:

1. Wizualny szum

   Na najniższym poziomie — który może być doświadczany w całkowicie trzeźwym stanie — geometria jest postrzegana jako wizualny szum (znany również jako wizualny śnieg, wizualny statyczny lub eigengrau), w połączeniu z zabłąkanymi jasnymi i ciemnoczerwonymi obszarami, które pojawiają się pod powiekami.

2. Ruch i kolor

   Na tym poziomie — który jest również możliwy do uzyskania bez halucynogenów — efekt można opisać jako pojawienie się nieustrukturyzowanych obszarów nagłych błysków i chmur koloru. Są one zwykle określane jako phosphenes i często można ich doświadczyć w stanie trzeźwym przez pocieranie lub wywieranie nacisku na lub w pobliżu zamkniętych oczu.

3. Częściowo zdefiniowana geometria

   Na tym poziomie zaczynają formować się stosunkowo złożone kształty i wzory o niejasnej strukturze. Te wzory pozostają ściśle dwuwymiarowe. Geometria na tym poziomie jest dobra, mała i pomniejszona z ciemną paletą kolorów, która zazwyczaj ogranicza się tylko do kilku różnych odcieni, takich jak czerń, czerwień i ciemny fiolet. Są one wyświetlane zarówno w polu widzenia otwartego, jak i zamkniętego oka na płaskiej zasłonie geometrii. Jednak są one znacznie bardziej szczegółowe przy zamkniętych oczach lub w ciemnym otoczeniu.

4. W pełni zdefiniowana geometria

   Na tym poziomie szczegóły, w których pojawia się geometria, stają się dogłębnie złożone iw pełni ustrukturyzowane, ale nadal pozostają ściśle dwuwymiarowe. W tym momencie geometria staje się większa i niezwykle misterna w szczegółach z paletą kolorów, która jest prawie nieograniczona w swoich możliwościach. Są one wyświetlane zarówno w polu widzenia przy otwartym, jak i zamkniętym oku na płaskiej woalce geometrii, która unosi się bezpośrednio przed oczami osoby, pozostając znacznie bardziej szczegółową przy oczach zamkniętych lub w ciemnym otoczeniu.

5. Geometria trójwymiarowa

   Na tym poziomie geometria stała się w pełni trójwymiarowa pod względem kształtu i położenia w polu widzenia. Dodaje to nową warstwę wizualnej złożoności i pozostawia geometrię rozciągniętą na powierzchniach i obiektach otoczenia osoby, zamiast jedynie ukazywać się poprzez podstawową i płaską zasłonę przed polem widzenia.

6. Częściowo nadrzędne postrzeganie wzrokowe

   Na tym poziomie geometria stała się tak intensywna, żywa i jasna, że ​​zaczęła blokować i zastępować świat zewnętrzny. Wizualna percepcja otoczenia człowieka zaczyna być zastępowana przez geometrię, a obiekty i sceneria albo przekształcają się w złożone struktury geometryczne, albo po prostu są przez nie blokowane i zakrywane. Dzieje się to w sposób, który drastycznie utrudnia normalne widzenie. Począwszy od tego poziomu geometrii, możliwe jest nawet oglądanie geometrii, która jest postrzegana jako czterowymiarowa lub stworzona na podstawie nowych, niewysłowionych, nieeuklidesowych lub nonsensownych zasad geometrycznych, chociaż jest to bardziej powszechne na wyższych poziomach.

7. Całkowicie nadrzędna percepcja wzrokowa

   Na tym poziomie geometria staje się bardziej intensywna, żywa i jasna, ponieważ zaczyna całkowicie blokować lub zastępować świat zewnętrzny, a zmysł normalnego wzroku zostaje całkowicie osłabiony. Stwarza to wrażenie, że nie znajdujemy się już w środowisku zewnętrznym, ale „przebiliśmy się” do innej rzeczywistości o niezwykle złożonych i nieziemskich formach geometrycznych.

Poziom 8A i poziom 8B - geometria czterowymiarowa

Na najwyższym poziomie geometria może rozgałęziać się na dwa oddzielne poziomy o równej intensywności, znane jako poziom 8A i 8B. Czynniki środowiskowe, stan umysłu danej osoby i typ zażywanej substancji mogą decydować o poziomie, jaki osoba doświadcza.

Gdy geometria wizualna osiągnie poziom 8A lub 8B, zaczyna się budować i organizować w sposób, który wydaje się przedstawiać osobie doświadczającej autentyczne informacje daleko poza poprzednimi siedmioma poziomami względnie bezsensownych. Dzieje się tak poprzez postrzeganie wrodzonych form geometrycznych, które sprawiają wrażenie, jakby przedstawiały określone koncepcje i procesy neurologiczne zachodzące w mózgu. Chociaż jest to również możliwe w znacznie mniejszym stopniu na niższych poziomach, nie występuje tak konsekwentnie, a jego intensywność na poziomach 8A i 8B jest znacznie wyższa. W tym momencie koncepcje mogą być postrzegane nie tylko jako osadzone w polu widzenia przy zamkniętych lub otwartych oczach osoby, ale mogą być również odczuwane jednocześnie poprzez nieopisanie złożone doznania fizyczne i poznawcze.

Warto zauważyć, że istnieją szczególne cechy substancji psychodelicznych, które mają tendencję do zwiększania prawdopodobieństwa pojawienia się poziomu 8A niż 8B i odwrotnie. Psychodeliki, które stymulują fizycznie i zawierają niewielkie ilości treści halucynacyjnych, zazwyczaj prowadzą do poziomu 8A. Na przykład halucynogeny, które mają tendencję do powodowania poziomu 8A, są to m.in. LSD, 2C-B i 4-HO-MET. W przeciwieństwie do tego, psychodeliki, które prowadzą do poziomu 8B, są zazwyczaj uspokajające pod względem efektów fizycznych i zawierają duże ilości treści halucynacyjnych. Na przykład halucynogeny, które mają tendencję do powodowania poziomu 8B, obejmują psilocybinę, LSA, DMT i 2C-T-7.

Więcej o geometrii tutaj