Zniekształcenie słuchowe

Zniekształcenie słuchowe to doświadczanie postrzeganych zmian w sposobie prezentacji i struktury słyszalnych dźwięków.

Zniekształcenia te mogą przejawiać się w wielu stylach, ale zwykle przybierają formę echa lub szmerów, które narastają w wyniku każdego dźwięku i towarzyszą im zmienne zmiany prędkości i wysokości dźwięku. Może się to nasilać do momentu, w którym dźwiękom towarzyszy ciągły pogłos, często sprawiając, że oryginalny dźwięk jest całkowicie nierozpoznawalny. Jednak często szybko powraca do poziomu podstawowego i zaczyna się od nowa, jeśli źródło hałasu zostanie zatrzymane lub zmienione.

Doświadczenie tego efektu można podzielić na trzy różne poziomy intensywności. Są one opisane poniżej:

• Łagodne – na najniższym poziomie intensywności zniekształcenia słuchowe składają się z subtelnego i spontanicznego pogłosu, efektów echa i zmian tonu hałasów w środowisku zewnętrznym. Są ulotne, mało intensywne i łatwe do zignorowania.
• Wyraźne — na tym poziomie zniekształcenia słuchowe składają się z wyraźnie zauważalnych, spontanicznych efektów echa i zmian tonu przypisywanych hałasom w środowisku zewnętrznym. Są długie, rozciągnięte i na tyle głośne, że trudno je zignorować.
• Wszechogarniające — na najwyższym poziomie zniekształcenia słuchowe stają się stałe i niemożliwe do zignorowania. Złożoność powstałych zmian szybko sprawia, że ​​oryginalny dźwięk staje się niezrozumiały.